Ο Τ Α Ν Α Ρ Χ Ι Ζ Ε Ι Κ Α Ι Δ Ι Α Λ Ύ Ε Τ Α Ι Τ Ο Α Μ Α Ξ Ω Μ Α

Το Κοκκινογειώτη Συγγραφέα Βασίλη Τζιτζή

Είχα καιρό να πάω στο κέντρο υγείας και τελευταία επειδή αισθανόμουν κάτι ενο-χλήσεις στο στομάχι, είπα να πάω στο κέντρο να δούμε τι συμβαίνει με το στομάχι μου.
Ο γιατρός φαινόταν καινούριος και από τη συζήτηση που είχαμε νόμισα, ότι έχω
να κάνω με μηχανικό αυτοκινήτων, παρά με γιατρό, διότι ότι έλεγε εννοούσε το αυτό-
κίνητο και τα εξαρτήματα του, παρομοιάζοντάς το με το ανθρώπινο σώμα.
Ομολογώ, ότι χάρηκα για την μέθοδό του, διότι μου έδινε την ευχέρεια, να μην α-ναφέρομαι στα δικά μου όργανα, αλλά σε ένα αυτοκίνητο, που κοντεύει στα τελευ-ταία του.
Όταν παραπονέθηκα για τους πόνους στις αρθρώσεις μου, με ρώτησε τί δουλειά έκανα στα νιάτα μου.
Του είπα φορτηγατζής.
Δηλαδή αυτοκινητιστής μου είπε.
Όχι τον διόρθωσα, φορτηγατζής, διότι ποτέ δεν φόρεσα γραβάτα πάνω στη δου-λειά μου.
- Ξέρεις γιατί στο λέω αυτό; και ο πατέρας μου είχε φορτηγό και η μάνα μου επέ-μενε, ότι ο άντρας της ήταν αυτοκινητιστής και όχι φορτηγατζής.
Τέλος πάντων μπάρμπα Βασίλη για να έρθουμε στο πρόβλημα με τους πόνους στις αρθρώσεις σου, το πράγμα είναι γενικό, διότι επειδή το ίδιο το σώμα παράγει την ου-σία ανάμεσα στις αρθρώσεις και όσο περνάει ο καιρός παράγει και λιγότερο. γι’ αυτό
και αισθανόμαστε πόνους στις αρθρώσεις μας.
Τέλος πάντων θα σου τις γρασάρω λίγο τις αρθρώσεις με λίγο τεχνητό υγρό και για λίγο καιρό θα ανακουφιστείς μέχρι να ανέβεις την ανηφοριά.
Δεν κατάλαβα τι εννοούσε με τα τελευταία λόγια, του, αλλά υποθέτω να εννοού-σε το τέρμα της ζωής.
Μετά του εξήγησα για τον βήχα μου και μου ανέπτυξε την θεωρία, όπως με τα
καμπυρατέρ των αυτοκινήτων, έτσι και ο άνθρωπος έχει τα πνευμόνια για το φιλτρά-ρισμα του αέρα που αναπνέομαι.
Και τα πνευμόνια με τον καιρό κουράζονται, διότι δεν υπάρχουν εφεδρικά, είναι τα μόνα όργανα, που δεν υπάρχουν ανταλλακτικά και πολύ σπάνια να βρεθούν μού-κεύματα από δότες.
Και για αυτά θα σου δώσω ένα σπρέι να ανακουφιστεί λίγο ο βήχας σου.
Πάντως όλα τα ιατρικά μυστικά μου τα ανέλυσε με αυτοκινητική ορολογία και μου τα έκανε λιανά και τα χώνεψα.
Όταν έφτασε στο ημιαξόνιο, κατάλαβα τι εννοούσε και του τα έκανα όσο μπω-ρούσα πιο λιανά.
Παραπονέθηκα, ότι τώρα τελευταία δεν έχω καθόλου ορμές.
Μου είπε να μην έχω και πολλές απαιτήσεις, διότι και το ανθρώπινο σώμα σαν το
αυτοκίνητο έχει τις αντοχές του και κάποια στιγμή παθαίνει κόπωση.
- Θυμάσαι; το φορτηγό σου, όταν ήταν καινούριο με την δεύτερη ανέβαινε τον Μπράλο, μετά από χρόνια ήθελε και την βοηθητική και τώρα αμφιβάλω, αν τον βγάζει καθόλου, άμα δουλεύει ακόμα.
Τέλος πάντων μπάρμπα Βασίλη θα σου δώσω κάτι και για αυτό, αλλά προσοχή να μη το παρακάνεις, διότι τα χρόνια δεν είναι τα ίδια από τότε.
Πες της κυρά Βασίλαινας, άμα θέλει και εκείνη λίγο μέλι πρέπει να σε βοηθάει και
να το κρατήσετε όσο μπορείτε, είναι το καλλίτερο φάρμακο να έχετε μια ζωή με τους λιγότερους πόνους.
Είναι το μόνο φάρμακο που σε κάνει να ξεχνάς τους πόνους.
Κοντά σε όλα μου μίλησε για όλα, πάντα αναφερόμενος στο αυτοκίνητο, από τα
φανάρια να βάζουμε λίγες σταγόνες να καθαρίζουνε το μπαρμπρίτς, για να βλέπουμε
καλλίτερα στην ομίχλη που θα έρθει με τον καιρό, μέχρι τον κοτσαδόρο και τις ασφά-λειες στις πόρτες και χίλια δυο άλλα εξαρτήματα του αυτοκινήτου, που έχει μόνο το εν δέκατο, από τα όργανα που έχει το ανθρώπινο σώμα.
Αφού μου έγραψε όλα τα φάρμακα και τα άλλα υλικά, τόλμησα να τον ρωτήσω, ποιανού γιός ήταν.
- Του Παναγιώτη του Τζιτζή μου είπε.
Τότε θυμήθηκα τον πατέρα του, που δούλευε με την γραβάτα και ξεφόρτωνε μό-νος του το φορτηγό του, για να κάνει διπλό μεροκάματο, επειδή σπούδαζε τον γιό του γιατρό, αλλά ήθελε να τον αποκαλούν αυτοκινητιστή.
Ήταν τρέλα της γυναίκας του.
Ομολογώ, ότι συγκινήθηκα, μόλις άκουσα ποιανού παιδί είναι και του έσφιξα το
χέρι και τον ευχαρίστησα για τον τρόπο θεραπείας παραλληλίζοντας τον άνθρωπο με ένα αυτοκίνητο.
Όταν μου έδωσε τις συνταγές, τελείως φιλικά μου εξήγησε, μπάρμπα Βασίλη, από
δώ και πέρα πορεύεσαι χωρίς φορτίο, το μόνο φορτίο που κουβαλάς είναι ο εαυτός σου.
Για αυτό μην ζορίζεις τον εαυτό σου με περιττά πράγματα.
Λίγα πράγματα και τα πιο απαραίτητα και μη ξεχνάς η μάντρα είναι εκεί και περι-μένει τα αυτοκίνητα στον αέρα και την βροχή και τον άνθρωπο στο μνήμα.
Από σένα εξαρτάται πότε θέλεις να πάς.
Αν ήσουν αυτοκίνητο θα σε έβαζαν στην μάνδρα και κάθε τόσο θα σου αφαιρού-σαν και ένα εξάρτημα.
Το ίδιο γίνεται και με τους ανθρώπους, προτού τα τινάξει, παίρνουν ότι είναι χρή-σιμο για μερικούς άλλους και η ζωή συνεχίζεται και για άλλους συνεχίζεται το ταξίδι
για τον Παράδεισο.
Περαστικά σου και μη στενοχωριέσαι, οπωσδήποτε θα την περάσεις την Καστα-νιά και μετά κατηφόρα.

Βασίλης Τζιτζής
Σκάλα Καλλιράχης,Θάσος